Akcja powieści zaczyna się od śmierci profesora Hamiltona. Jest to pierwsza z serii tajemniczych zbrodni. Ich ofiarami padają przyjaciele Pendergasta. W tym samym czasie Vincent D'Agosta, przekonany o śmierci Pendergasta, otrzymuje od niego pośmiertny list. List zawiera ostrzeżenie i prośbę. Brat agenta Pendergasta, Diogenes, szykuje przestępstwo, o którym uprzedził, podając jego datę. D'Agosta ma go powstrzymać. Pozostało niewiele czasu. Zaledwie tydzień. Sytuacja się komplikuje, kiedy życiowa partnerka D'Agosty, kapitan Laura Hayward, zostaje wyznaczona do kierowania śledztwem w sprawie kolejnego morderstwa, którego ofiarą pada przyjaciel Pendergasta. D'Agosta sugeruje jej związek tych morderstw z osobą Diogenesa Pendergasta, jednak ona ignoruje tę możliwość. Równocześnie Aloysius Pendergast decyduje się skontaktować z D'Agostą. Jednak nie chce, aby fakt, że bynajmniej nie zginął we Włoszech, został ujawniony. Woli działać z ukrycia. Zakłada, że celem jego brata jest wymordowanie wszystkich bliskich Pendergastowi osób. O swej pomyłce przekonuje się zbyt późno. Na szczęście nie tylko on popełnia błędy. Diogenes popełnia tylko jeden, ale to wystarczy.

Ostatnie powieści tandemu Preston-Child były bardzo dobre. "Taniec śmierci" jest przyzwoity, ale daleko mu do kilku wcześniejszych powieści Prestona i Child'a. Zabawne było pojawienie się na kartach powieści bohaterów kilku poprzednich tytułów. Humorystyczne fragmenty ze Smithbackiem też zasługują na uznanie (szczególnie autoironia autorów przy omawianiu jego publikacji książkowych). Jednak przestępstwo, które przez wiele lat przygotowywał Diogenes... Tak, to było rozczarowanie. Brakowało atmosfery poprzednich powieści. Brakowało zagadki i jej odkrycia na końcu. Brakowało zaskoczenia. Brakowało... Nie chciałbym się pastwić, bo to nie jest zła książka, a jedynie nieco słabsza, ale autorzy nie powinni iść tym tropem pisząc kolejną powieść. Pokazali już, co potrafią, więc oczekuję po nich czegoś więcej.