Dla Iana Boroughsa wszystko zaczyna się od wyprawy na teren byłego lotniska RAF. To tam po raz pierwszy widzi istoty, które uznaje za duchy. Na teren lotniska udał się z grupką rówieśników w poszukiwaniu skarbów. Przygoda na lotnisku nie przebiega jednak tak, jak się tego spodziewał. Spotkanie z "duchami" jest niebezpieczne i kończy się pożarem. Na nieszczęście dla Iana, tylko on widzi "duchy". Wprawdzie jego przyjaciel Bpm, który był uczestnikiem wyprawy na lotnisko, nie neguje słów Iana, ale też nie sprawia wrażenia przekonanego. Najgorsze dla Iana jest jednak to, że ojczym i matka zaczynają go podejrzewać o objawy szaleństwa. Przy okazji wychodzą na jaw fakty, które podważają zaufanie do matki. Ian dochodzi do wniosku, że jest okłamywany. Prowadzone na własną rękę śledztwo pozwala mu ustalić, że prawda o śmierci ojca jest zupełnie inna, niż mu ją przedstawiano. Krok po kroku Ian odkrywa, że ojciec prowadził podwójne życie. Wyjaśnienie tajemnic rodzinnych może być kluczem do odkrycia tajemnicy "duchów".

W Kanadzie dwóch najemnych zbirów śledzi profesora Biaggi. Zleceniodawca chce, by wyciągnęli od niego informacje na temat tajemniczego pacjenta sprzed lat. Trop prowadzi do Anglii, do Iana Boroughsa.

W Japonii nastoletnia złodziejka Chiyo kolejny już raz wpada w kłopoty. I chociaż dzięki pomysłowości i odwadze udaje jej się umknąć karzącej ręce sprawiedliwości, prawdziwe problemy dopiero przed nią. Odnalezienie w graciarni u babci starego hełmu wciągnie ją w wir wydarzeń związanych z "duchami".

A tymczasem na Antarktydzie mają miejsce dziwne anomalie, które skłaniają pracującego tam naukowca Daniela Rheinberga do podjęcia działań wbrew woli kierownictwa.

Książka jest przeciętna. Nie ma tu wprawdzie jakichś spektakularnych potknięć narracyjnych, ale i nie ma się czym szczególnie zachwycać. Ian, Chiyo i Daniel to bohaterowie spod jednej sztancy. Są skłonni do nadmiernego ryzyka i brawury, nie liczą się z konsekwencjami, a zasady moralne to pojęcie im obce. Liczy się tylko osiągnięcie postawionego sobie celu. Zgodnie ze starą maksymą "Cel uświęca środki". Tym samym niewiele różnią się od dwójki najemników, którzy tropią Iana. Mają jedynie odmienny cel. Nic dziwnego zatem, że nie czułem sympatii do bohaterów.

Kreowanie postaci nie jest najmocniejszą stroną autora, ale za to posiada on niewatpliwy talent w dziedzinie budowania nastroju tajemnicy. Dodatkowy zabieg, jakim są krótkie rozdziały, które zwykle przenoszą narrację w inne miejsce, sprawia, że akcja zdaje się nabierać dodatkowego tempa. Sztuczka podobna do tej, jaką stosuje się w filmach, gdzie szybka zmiana ujęcia kamery też dodaje dynamiki obrazowi. Wszystko jednak psuje fakt, że jest to pierwszy tom cyklu. Na swoje nieszczęście za późno się w tym zorientowałem. Informacja o tym znajduje się wprawdzie na obwolucie, ale po wewnętrznej stronie. Jakoś umknęło to mojej uwadze. A konsekwencje tego są dość istotne: po przeczytaniu książki wiem niewiele więcej, niż w momencie rozpoczynania lektury. Tym samym jestem lekko rozczarowany. Książka funduje czytelnikowi więcej pytań niż odpowiedzi. Nie jestem pewnien, czy skuszę się na kolejne tomy. Intryga może i jest interesująca, ale bohaterowie i ich motywacje kompletnie nieprzekonujące.