Już sam tytuł wyjaśnia, że mamy do czynienia z chronologicznym przeglądem utworów Martina. Uzupełniony on jest odautorskimi komentarzami o charakterze autobiograficznym, które wyjaśniają genezę i okoliczności powstania poszczególnych utworów. Jest to pierwszy tom, zatem są to wczesne opowiadania i nowele autora. Obok s-f, fantasy i horroru pojawia się tu nawet opowiadanie historyczne. Możemy śledzić rozwój umiejętności pisarskich Martina. Utwory zamieszczone w tym tomie są interesujące, ale jednak żadne z nich nie zrobiło na mnie większego wrażenia. Z większością z nich zetknąłem się po raz pierwszy. Tylko "Pieśń dla Lyanny" czytałem prawie 30 lat temu w "Fantastyce". I utwierdziłem się tylko w przekonaniu, że ta historia do mnie nie przemawia. Oczywiście, teraz znalazłbym głębsze uzasadnienie dla tego stanowiska niż 30 lat temu.

Już kiedyś pisałem, że chociaż s-f przenosi czytelnika do świata wykreowanego przez wyobraźnię autora, to jednak wyobraźnia ta jest pod silną presją teraźniejszości: aktualnych koncepcji naukowych, konfliktów społecznych, czy prądów intelektualnych. Wyraźnie widać to również w utworach Martina. W tym sensie fantasy często jest bardziej ponadczasowa. Oba gatunki przenoszą nas na grunt baśni dla dorosłych. Właściwie, inna jest tylko scenografia. Sam fakt, że zamiast wysokozaawansowanych technicznie gadżetów mamy przedmioty magiczne, to sprawa drugorzędna. Pozwoliłem sobie na tę dygresję dlatego, że z większości opowiadań wynika, iż Martina interesuje przede wszystkim człowiek. Często opowiadana historia to pretekst by po raz kolejny zmierzyć się z tematem ludzkich emocji i reakcji. Autor obsesyjnie powraca do takich motywów, jak nieszczęśliwa miłość i jej konsekwencje oraz samotność, niezrozumienie i wyobcowanie. Są to kwestie ponadczasowe. Z drugiej strony, odarcie tych historii z otoczki s-f lub fantasy uczyniłoby je prawdopodobnie banalnymi. Cokolwiek by zatem nie mówić, Martin wie, jak sprawić, by czytelnika nie nudzić.